Δελτίο Τύπου
Με αφορμή την πρόσφατη αποφυλάκιση του Αρχιφύλακα του Κ.Κ. Κορίνθου και των λοιπών εμπλεκόμενων σωφρονιστικών υπαλλήλων 

Πρόσφατα, επετεύχθη η υπό όρους αποφυλάκιση του σωφρονιστικού υπαλλήλου, πρώην αρχιφύλακα του Κ.Κ. Κορίνθου, αλλά και των συναδέλφων του, που είχαν άπαντες κατηγορηθεί για κακουργηματική δωροληψία.

Μετά από ένα σχεδόν εξάμηνο πικρίας, απογοήτευσης, διάψευσης κάθε εμπιστοσύνης σε πρόσωπα και Αρχές, αλλά και αδιάλειπτης προσπάθειας, ενίοτε με στοιχεία συγκρουσιακού χαρακτήρα, μα πρωτίστως με προσήλωση και πίστη στην αθωότητα του εντολέα μου, Κ.Ν., αναρωτιέμαι αν η αποφυλάκισή του τελικά συνιστά δικαίωση.

Είναι «δικαιωμένος» κάποιος, που προκαταβολικά οι λειτουργοί της Θέμιδος του στέρησαν την ελευθερία του, με την – εν τέλει μάταιη – ελπίδα της μελλοντικής ανεύρεσης στοιχείων ικανών να στηρίξουν αυτή την πιθανολογική δικανική κρίση;

Είναι «δικαιωμένος» κάποιος, που έμεινε έξι (6) συναπτούς μήνες έγκλειστος, επειδή ο λάθος άνθρωπος τη λάθος στιγμή ανερυθρίαστα κατέθεσε αστήρικτα και αναπόδεικτα ψεύδη, τα οποία με δυσανάλογη προσοχή εισακούστηκαν από τα θεσμικά όργανα της Δικαιοσύνης;

Η αποφυλάκισή του κατηγορουμένου, ή ακόμα και η αναμενόμενη αθώωση του στο μελλοντικό δικαστήριο, μήπως θα αναιρέσουν τους 6 μήνες αδίκως χαμένης ζωής, εν ονόματι ενός ολοκληρωτικά στρεβλού «τεκμηρίου ενοχής» που εφαρμόζουν επιλεκτικά κάποιοι δικαστές και εισαγγελείς;

Ή μήπως το ποσό των € 20-50 για κάθε χαμένη ημέρα (540 ΚΠΔ) είναι ικανό να αποκαταστήσει βλάβη μη αναστρέψιμη;

Τι είδους Δικαιοσύνη είναι αυτή, που όχι μόνο απαιτεί από τον κατηγορούμενο να αποδείξει την αθωότητά του, αλλά καθιστά τον αγώνα του σισύφειο, με την απόρριψη κάθε αιτήματός του και την οιονεί εμμονική πίστη στις ανεπιβεβαίωτες καταγγελίες;

Σε μια υπόθεση που τα στοιχεία βοούν και η Δικαιοσύνη κλείνει τα αυτιά της, θύμα δεν είναι μόνο ο κρατούμενος, αλλά η ίδια η αλήθεια και το δίκαιο ως θεμέλιο της κοινωνίας.

Αντί επιλόγου και εν είδει συμπεράσματος: Η Θέμις αναπαριστάται τυφλή, ώστε να διασφαλίζεται η αμεροληψία της. Οφείλει όμως να μην είναι και κουφή. Ας ελπίσουμε η υπόθεση αυτή να είναι η τελευταία περίπτωση κακοποίησης του πολύπαθου «τεκμηρίου αθωότητας», που, όπως και το «κράτος δικαίου», δυστυχώς τείνουν να καταντήσουν γράμμα κενό.

Σπύρος Ρομποτής, Δικηγόρος